Suzhou, paraiso sa lupa

Vera: Joshua, sa Pinas ba kung idini-describe ninyo ang isang lugar na sobrang ganda, sinasabi niyo rin bang ito ay isang paraiso?

Joshua：oo naman, tulad nalang ng Boracay, Boracay is a paradise para sa mga Pilipino.

Vera：Alam mo ba na sa Tsina meron din kaming mga lugar na itinuturing na paraiso?

Joshua: talaga? Tulad ng ano, great wall? Temple of heaven? Hainan?

Vera: Hindi ah! Mayroon ngang kasabihang "上有天堂，下有苏杭" na ang literal na kahulugan ay, kung langit may paraiso, sa lupa ay may Suzhou at Hangzhou.

Joshua：ganoon ba talaga kaganda ang mga lugar na iyon para tawagin itong paraiso?

Vera：Maaaring may exaggeration sa paghahalintulad ng mga ito sa isang paradise, pero hindi naman maipagkakailang talagang kabigha-bighani ang mga tanawin sa mga lugar na ito.

Joshua：cge nga ipakilala mo naman sila sa amin, siguradong excited na ang ating mga tagapakinig upang lubos pang makilala ang Suzhou at Hangzhou.

Vera：Okay! Suzhou muna sa gabing ito.

Ang Lunsod ng Suzhou ay matatagpuan sa gitnang bahagi ng Yangtze River Delta. Ito ay itinatag noong 514 BC, 2500 taon na ang nakararaan. Sa panahon ng Song Dynasty, ang Suzhou ay naging sentro ng silk industry ng Tsina at dahil sa magagandang tanawin nito, tinatawag itong "Venice of the East" o "Venice of China". Sa pagpapaplano ng lunsod ng Suzhou, hinati ang buong lunsod sa 2 rehiyon--rehiyon ng lumang lunsod at isang rehiyon na kinaroroonan ng bagong sonang industryal. Sa gayon, hindi lamang napasailalim sa mahusay na pangangalaga ang lumang lunsod ng Suzhou, kundi nabigyan pa ito ng mas malaking espasyo para sa pag-unlad ng bagong sona. Sa kasalukuyan, napapanatili sa kabuuan ang orhinal na panghalina ng lumang lunsod ng Suzhou.

Vera：Nakapunta ka na ba ng Suzhou, Joshua?

Joshua：Actually, nakapunta na nga ako. hehe

Vera：Ba't di ka man lang kumikibo diyan? Akala ko hindi pa e. Eh d siguradong nakadalaw ka na sa mga maingat na dinesenyong gardens sa Suzhou? Ano ang feeling mo du'n?

Joshua：sympre napuntahan ko iyun, dahil ang mga Suzhou gardens ay isa sa mga tourist spots doon. Maganda sa maganda ang mga gardens pero hindi ito masyado nakapagbigay ng deep impression sa akin e. Para kasing pare-parehas lang iyung hitsura ng mga ito.

Vera：Ah, ganun? Sa palagay ko hindi maaaring madaliang ikutin ng isang beses lamang ang mga hardin ng Suzhou. At malamang ganundin ginawa mo, tama ba?

Joshua: Medyo gipit kasi kami sa oras e, kaya madalian lang talaga, picture picture lang. alis na. hahaha Paano ba dapat para maenjoy ito?

Vera: Ganito dapat. Imadyinin ninyo na nasa Suzhou garden kayo. Lahat ng cellphones ay naka-shut-off. Tapos gigisingin ka sa umaga ng mga huni ng ibon, uupo ka sa tabi ng pond o sa mga malalaking bato at pagmamasdan ang mga magagandang bulaklak sa paligid habang nilalasap ang sariwang hangin. Idagdag pa ang mga masasarap na pagkain. O diba't maginhawa sa pakiramdam kung ganito ang gagawin mo.

Joshua：hmmm… dapat siguro ganito din ang ginawa ko nung pumunta ko. Hehe parang "back to nature"ang dating hindi ba?

Vera：Iyon ang dapat. Pero huwag mong iisipin na puro sight-seeing lang ang puwedeng gawin sa Suzhou. Isa ding itong modernong lugar na pwedeng maenjoy.

Joshua：modernong lugar？parang old style houses nga ung mga nakita ko doon e.parang walang modern infrastructures.. mayroon ba?

Vera: Sabi ko na nga ba't hindi ka nakapunta doon e. Ito ay makikita sa bagong kadedebelop na distrito ng Suzhou. Dito rin makikita ang tinatawag nilang Times Square.

Joshua: Times square? Parang sa Hongkong o New York lang a.

Vera: Ha-ha-ha. Iba ito. Alam mo ba na sa Suzhou Times Square, matatagpuan ang pinakamalaking sky screen sa mundo?

Joshua: sky screen? Parang familiar pero hindi ko na maalala kung ano ito.

Vera: Heto't alamin natin kung ano nga ba ang sky screen.

Ang sky screen sa Times Square ay isang modernong elemento sa Suzhou. 500 metro ang haba, 32 metro ang lapad at 21 metro ang taas ng naturang sky screen na itinuturing na siyang pinakamalaki sa buong daigdig. Idinidispley sa sky screen ang mga vedio hinggil sa magagandang tanawin sa iba't ibang sulok ng mundo at ang serye ng mga larawan na kinokontrol at ipinakikita ng computer ay lipos ng atmospera ng pamumuhay. Si Shawn James ay isang manlalakbay na galing sa Estados Unidos. Nakakita na rin siya ng mga sky screen sa ibang lugar, pero ikinagulat niya ang napakalaking screen sa Suzhou. Sa tingin niya, mas maraming nilalaman ang screen dito. Inilalarawan nito ang kuwento at imahe ng Suzhou at ipinakikita ang katangian ng lunsod.

Joshua：a.. yan pala yung sinasabing skyscreen. Parang pinaka-unang nagkaroon ito sa Las Vegas, tapos nagkaroon din sa Beijing, pero hindi ko inaasahan na itatayo din ito sa Suzhou at mas malaki pa sa dalawa. Sayang naman talaga hindi ko ito napuntahan.

Vera：See? So, ngayon, nanghihinayang ka! Isipin mo na lang na pwede ka manuod ng isang movie sa isang napakalaking screen na nasa itaas mo lang. Hindi ba't napakamagical naman talaga? haha

Joshua：talagang nakakabighani nga. Pero hindi naman advisable na sobrang tagal itong panuorin. Baka maputol na leeg ko kakatingin sa itaas. Haha

Vera：Hindi naman kailangang sobrang-tagal. Mga 10 minutes lang okay na. Anyway, maiba naman tayo.

Joshua：next topic is mga pagkain na ba?

Vera：Hay, hindi tayo mag-uusap tungkol sa pagkain sa gabing ito. May mas interesting tayong pag-uusapan. Hehehe…

Joshua: Mayroon pa bang mas interesting kaysa sa pagkain? Haha

Vera: Mayroon! Ipapakilala ko sa mga tagapakinig ang isang katutubong palabas na pansining ng Suzhou na kung tawagin ay "Pingtan". Para lalo nila itong maapreciate. Magpapatugtog ako ng pingtan music at pagkatapos ay ipapakilala natin sa kanila ang pingtan.

Ang Pingtan ay isang traditional vocal art na nagsimula sa Suzhou. Ito ay isang palabas ng pagkukuwento at pagkanta ng ballad sa Suzhou dialect. Ang karamihan sa mga kuwento ay pangkasaysayan at may kinalaman sa mga bayani noong sinaunang panahon o kwentong love story. Ang pingtan ay karaniwang itinatanghal ng dalawang tao, pero mayroon ding solo at trio. Saglit na magsasalita at saglit na kakanta ang mga performers habang tinugtog nila ang plucked string instruments para sa pagsaliw. Dahil ang gamit ay Suzhou dialect, umano'y pinakamalambot na diyalekto sa Tsina, ang pingtan ay tinatawag na "most tender and sweetest tune". Ang palabas ng pingtan ay itinatanghal sa teahouse kung saan nanonood ng palabas ang mga panauhin habang humihigop ng tsaa.

Joshua：Vera，bakit ganoon, marunong naman ako ng mandarin konte, pero nung pinakinggan ko kanina iyung musika, wala ako totally maintindihan. Sobrang baba ata ng level ng Chinese ko. Iyak na ko. Haha

Vera：Sa totoo lang, hindi ko rin naintindihan eh. Dahil ang Suzhou dialect at Mandarin Chinese ay may malaking pagkakaiba.

Joshua：Kaya naman pala! Haha Pero sayang naman hindi ito maintindihan ng mga Tsino maliban sa mga taga-suzhou.

Vera：Hindi ito problema. Tulad din yan ng pakikinig sa isang symphony. Hindi rin naman natin ito masyadong naiitindihan, pero yung atmosphere o pakiramdam ng nakaupo sa isang teahouse, habang umiinom ng tsaa at nakikinig ng musika ang importante.

Joshua：tama ka nga din vera. Isa nga itong karanasan sa sining ng bayan ng Suzhou.