Mapalad kami kasi may pagkakataon ng pag-aaral sa Pilipinas nang limang buwan, kahit nasa Grado Ikatlo na kami, dapat magpokus sa internship o graduated education, pumili kami ng pag-aaral sa Pilipinas--wala pagsisisi ang piling ito, dahil mas marami at makulay ang pag-aani rito.
Masayang tumitira sa Pilipinas. Tag-init ngayon, napakainit kung minsan: kaunti lang ang ulap sa langit, masyadong asul ang langit, at napakaliwanag ang araw. Kung may payong at sun block, nag-enjoy pa ang tanawin sa ibaba ng mainit na araw, kung wala payong at sun block, naging kaunti horrible ang klima, lalo na para sa mga babae. Maganda ang Pilipinas sa tag-init, dahil sa maliwanag na araw, sumisikap ang bawat bagay: mas berde ang puno, mas pula ang bulaklak, mas makulay ang mga decoration sa Jeepney, sa kalye, sa bahay. Isang bansa na laging mag-decorate ng bawat bagay ang Pilipinas. Sa palagay ko, ang dahilan ay araw. Kung walang decoration sa ibaba ng araw, pilak lang ang buong daigdig, boring at malaking sayang, di ba?
Masayang tumitira sa Pilipinas--lalo na may malakas na ulan sa tag-init. Malakas at matagal ang ulan, kung minsan mula sa hapon hanggang hatinggabi, kasama sa kulog at kidlat, at syempre kasama sa cool na hangin, hindi kailangan ang aircon at fan.
Masayang tumitira sa Pilipinas--lalo na may maraming pera ka. May iba't ibang shopping mall dito, puwede mag-shoping nang buong araw--kasama sa aircon, pagkain at pelikula. May Boracay, Cebu, Bohol, Palawan at Banave, puwede nakita ang white and soft beach, asul at malinis na dagat, puwede umakyat sa bundok o dive sa ilalim ng dagat. May masasarap at matatamis ng pagkain dito: ihaw-ihaw, halo-halo...
Masayang tumitira sa Pilipinas--kahit walang pera ka. Nakita mo ang mga tao: mga guwardiya sa paaralan, mga waiters sa Jolibee, mga toda-driver at Jeepney-driver, mga batang nagbebenta sa kalye--may tunay na ngiti sila, mas masaya sila kung sinabi nang "Magandang umaga/hapon" sa kanila.Bakit masaya sila kahit walang pera? Sa tingin ko, ang dahilan ay araw. Kay mainit ang araw kaya naging pawis ang mga kalungkutan at kahirapan, di ba?
Isa sa mga best pamantasan sa Pilipinas ang Ateneo de Manila. Magdiwang ng 150th anniversary ang paaralan ngayong taon, nakita ang kaniyang simbolo--blue eagle sa bawat sulok sa campus. Mas maliit ang paaralang Loyala kaysa sa Peking University, subalit may katangin kagandahan dito. Kulay berde at asul ang main kulay rito--puno at langit, kaya parang mga pulang bulaklak ang mga brick red na school halls sa gitna ng isang malaking berdeng damuhan. Napakatampok ang simbahan sa pinakamataas na lugar ng buong campus, purong puti ang cross, mukhang may kapangyarihan at kalakasan.
Masayang nag-aaral sa Ateneo de Manila. Kakaiba ang mga guro at mag-aaral dito, mas masigla sila, lalo na mga mag-aaral sa klase. Ang klase rito ay isang perfect performance: ang leader actor ang guro, hindi audience na lang ang mga mag-aaral, minsan sumali sila rin sa performance. Laging komedya ang performance sa silid-aralan, tumatawa nang malakas at matagal ang lahat na estudyante, samantala nag-iisip ng ibang tanong tungkol sa kasaysayan, panitikan, lipunan at buhay pagkatapos ng masayang tawa.
Marami keywords kung inilarawan ang buhay sa Pilipinas, sa tingin ko masaya ang paunahing keyword.
Zheng Yining
